Askıda kalan 31 yıl hastanede son buldu

Gaziantep’te 31 yıl evlilikten sonra 5 yıl evvel boşanan Huriye Akkaya ve Cemal Korkmaz çifti, bu kere Şehir Hastanesi‘nde nikah masasına oturdular.

Geçirdiği beyin kanaması sonucu anjiyo olan ve tedavisi devam eden 52 yaşındaki Huriye Akkaya’yı 5 yıl evvel boşandığı 57 yaşındaki eşi Cemal Korkmaz, hastalığı boyunca bir an olsun yalnız bırakmadı. Geçtiğimiz şubat ayında beyin kanaması geçiren Huriye Akkaya’ya Gaziantep Şehir Hastanesi‘nde beyin anjiyosu yapıldı. Anjiyo sonrası tedavisine fizik tedavi kısmında devam edilen Huriye Akkaya’ya bu kuvvetli süreçte en büyük takviyesi boşandığı eşi Cemal Korkmaz verdi. Tedavisi boyunca Huriye Akkaya’nın yanında olan, moral veren ve umut olan Cemal Korkmaz ile Huriye Akkaya ortasındaki bağ yine kuvvetlendi. Hayatlarına tekrar birlikte devam etme kararı alan Huriye Akkaya ve Cemal Korkmaz çifti, alınan bu manalı kararla birlikte Gaziantep Şehir Hastanesi‘nde kıyılan resmi nikah ile yine dünya konutuna girdi. 31 yıllık evliliklerini çeşitli münasebetlerle 5 yıl evvel sonlandıran Huriye Akkaya ve Cemal Korkmaz, yıllar sonra hayatını yine birleştirme kararı aldıkları hastanede nikah masasına oturdu. Nikah merasiminde hastane idaresi ve sıhhat çalışanları da çiftin mutluluğuna tanıklık etti. Hislerin ağırlaştığı anlarda gözyaşları da, tebessümler de eksik olmadı. Gaziantep Şehir Hastanesi idaresi ve sıhhat çalışanları, tekrar hayatlarını birleştiren Akkaya ve Korkmaz çiftine sağlıklı, huzurlu ve sevgi dolu bir ömür temennisinde bulundu.

“Eşinin takviyesi hastanın motivasyonunu artırmış ve tedaviye olumlu katkı sağlamıştır”

Hastanın evlendikten sonra tedavisinin daha âlâ gittiğini söyleyen Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Hekimi Uzm. Dr. Müzeyyen Günay Örkmez, “Hastamız, tedavi süreci boyunca eski eşi Cemal Bey’in büyük dayanağını gördüğü için kendisiyle tekrar evlenmeye karar vermiştir. Hastanede tedavisi devam ettiğinden durumu bize bildirmiş, biz de başhekimimiz aracılığıyla görüşerek nikahın hastanemizde kıyılmasını uygun bulduk. Nikah hastanemizde gerçekleşti ve bu keyifli ana konut sahipliği yapmanın sevincini yaşadık. Kendilerine ömür uzunluğu mutluluklar diliyoruz. Hastamız inme teşhisiyle takip edilmekte olup yaklaşık 10 seanslık daha tedavisi planlanmaktadır. Tedavi süreci burada sona erse de, ilerleyen devirde yine rehabilitasyon takviyesi alması gerekecektir. İnme sonrası güzelleşme sürecinde fizik tedavi kadar ruhsal ve toplumsal dayanak de büyük değer taşımaktadır. Bilhassa eşinin takviyesi hastanın motivasyonunu artırmış ve tedaviye olumlu katkı sağlamıştır” dedi.

“Yaşandı, bitti lakin artık tekrar bir aradayız”

Yeniden evlendiği için memnun olduğunu anlatan Huriye Akkaya, “Tabii ki âlâ hissettim, memnun oldum. Sahiden beni hiç yalnız bırakmadı. Her manada, hem maddi hem de manevi olarak daima yanımda olmaya çalıştı. Elinden geleni yaptı ve bana hakikaten dayanak oldu. Birlikte memnun olabileceğimize inandım. Daha evvel yaşadığımız tartışmaların birçok maddi kahırlardan kaynaklanıyordu. Üç çocuğumuz var, iki erkek, bir kız. O periyot çocuğumu üniversitede okutuyordum ve önemli maddi zorluklarımız vardı. Bu durum konutta gerginliklere yol açıyordu. Sonra bir biçimde yollarımız tekrar kesişti. O da yalnız kalmaktan korkuyordu, ben de. Yaş ilerledikçe insan hayatında bir yol arkadaşı istiyor, yanında birinin olmasına muhtaçlık duyuyor. Birebir şeyleri tekrar yaşamaktan korksam da bir talih daha verdik. İnme geçirdiğimde meskende yalnızdım ve bir anda ne olduğunu anlayamadım. Kimse yoktu yanımda, bu da beni çok etkiledi. Bu yüzden birinin varlığına, dayanağına daha çok gereksinim duydum. Evet, duygusal takviye çok değerli lakin bunun yanında maddi yükümlülükler de var. İlaçlarım, tedavim, hastaneye gidiş gelişlerim önemli masraf oluşturuyor. O, vefalı bir insan. Sağ olsun, her vakit takviyesini esirgemedi. Fakat doğal ki vakit zaman tartışmalar da oluyor. Bazen olmadık bir sebepten hudutlarına hakim olamayıp tartışma çıkabiliyor. Ben de o anlarda karşılık veriyorum. Bu yüzden tartışmalar karşılıklı yaşanıyor. Ancak bu çok insani bir şey, herkesin başına gelebilir. Sonuçta insan hasta oldu diye hayatı bitmiş sayılmaz. Değerli olan maddiyat değil, ortadaki sevgi ve hürmettir. Sevgi ve hürmet olduktan sonra her şey aşılır. 3 çocuğumuz var. Ayrılmış olsak da aslında birbirimizle bağımızı hiç koparmadık. Görüşmeye, yardımlaşmaya devam ettik. Hiçbir vakit birbirimize sırt çevirmedik. Yaşananlar tahminen de yaşanması gerekiyordu. Yaşandı, bitti lakin artık tekrar bir aradayız” biçiminde konuştu.

“Eşimden ayrılınca çok pişman oldum”

Eşinden daha evvel ayrıldığı için pişman olduğunu tabir eden Cemal Korkmaz, “Eşimden ayrıldıktan sonra fabrikada çalışmaya başladım. Bir akşam işe giderken onu birkaç defa aradım ancak telefonunu açmadı. Sabah saat 7’de işten çıktım, tekrar aradım lakin bu sefer de telefonu meşguldü. Meskene geldim, kapıyı açtım. O sırada bir telefon geldi. Telefonda, ‘Banyoda düşmüş, beyin kanaması geçirmiş’ dediler. Çabucak hastaneye gittik. Önce şehir hastanesinde ameliyat etmişler ancak yer olmadığı için Hatem Hastanesi’ne sevk etmişler. Orada 15 gün ağır bakımda kaldı. Sonra üniversite hastanesine gönderildi, 3-4 ay da orada yattı. Bu süreçte hiçbir vakit yalnız bırakmadım onu. Yanında oldum daima. Artık çok memnunum. Ne diyebilirim ki öbür. Aslında beyin kanamasından evvel barışmak istemişti, lakin biz o vakit barışamamıştık. Bu olaydan sonra tekrar bir ortaya geldik. Çok pişman oldum ayrıldığımıza. Tek başına hayat güç. Yemek yok, tertip yok. Daima dışarıdan yemek zorunda kalıyordum. Artık düşünüyorum da, 58 yaşındayım; meskende tek başıma bir kalp krizi geçirsem kimse fark etmezdi. Sonunda tekrar nikah masasına oturduk, evlendik. Çok şükür, artık mutluyum” diye konuştu. – GAZİANTEP

About The Author

admin

See author's posts